دکتر داوود فیرحی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران و مولف کتاب «در آستانه تجدد» به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: در این باره می‌توان به چند عامل اشاره کرد؛ در نگاه نخست باید گفت که توقع از کتاب‌های این حوزه بالا رفته و داوران آثار موجود را نمی‌پذیرند. چون بعضی کتاب‌ها که معادل این آثار است و شاید حتی پایین‌تر نیز هست در رشته‌های دیگر امکان رسیدن به جایزه کتاب سال را پیدا می‌کنند اما در حوزه علوم سیاسی به این شکل نیست. شاید به همین دلیل است که معتقدم توقع از این رشته بالا رفته است.

ایلنا: داود فیرحی، پژوهشگر علوم و اندیشه سیاسی، در نشست آموزشی با عنوان سیاست‌ورزی در جامعه دین‌مدار که به همت حزب اتحاد ملت و جمعیت زنان نواندیش مسلمان و سازمان عدالت و آزادی  منطقه خراسان‌رضوی برگزار شد، گفت: از لحاظ نظری، سیاست و دین جزء ذاتیات بشر است. 

داود فیرحی، پژوهشگر علوم و اندیشه سیاسی، در نشست آموزشی با عنوان سیاست‌ورزی در جامعه دین‌مدار که به همت حزب اتحاد ملت و جمعیت زنان نواندیش مسلمان منطقه خراسان‌رضوی برگزار شد، گفت: از لحاظ نظری، سیاست و دین جزء ذاتیات بشر است. فیرحی با تأکید بر اینکه دین و سیاست به تعبیر متفکران و اندیشمندان این حوزه دوقلوهای ناهم‌سازی هستند که به یکدیگر چسبیده‌اند ولی با هم جور در نمی‌آیند، متذکر شد: دین و سیاست به این خاطر دوقلو نامیده می‌شود، چون حوزه دینداری حوزه‌ای نیست که تنها به زندگی خصوصی فردی محدود شود، بلکه لاجرم به جامعه و رفتارهای اجتماعی نیز سرایت می‌کند.

داوود فیرحی: مرحوم نایینی کتاب «تنبیه‌الامه و تنزیه‌المله» را در سال 1285 (1324 ق/1905 م) نوشته است. این کتاب از همان زمان مورد بحث قرار گرفته و چندبار چاپ و اصلاح شده است. 50 سال بعد و در سال 1334 مرحوم آیت‌الله طالقانی تلخیصی از این کتاب ارائه و تصحیحی نیز بر آن داشته است. در سال‌های پس از کودتای 28 مرداد 1332 در ایران ایده‌ای به نام تغییر حکومت و بحث حکومت اسلامی مطرح شده بود. مرحوم طالقانی براساس دیدگاه‌های دهه 30 خلاصه برداشت‌های خود - که شتاب‌زده هم هست - از این کتاب را داده بود و بعد از او دیگر شرح روشنی از این کتاب وجود نداشت. آخرین و مهم‌ترین تصحیح را سیدجواد ورعی از این کتاب در سال 1382 انجام داد و شاید بتوان گفت این تصحیح بهترین تصحیح از نسخه‌های اصلی این کتاب بود.

داوود فیرحی: با ظهور بهار عربی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، بسیاری امیدوار بودند جریانی از دموکراسی‌سازی در کشورهایی همچون، مصر، تونس، لیبی، سوریه و بحرین آغاز شود. از طرفی اخوان‌المسلمین به عنوان گروهی اسلام‌گرا و پیشرو در عقاید دموکراتیک اهل سنت، تلاش فراوانی را برای ایجاد یک جریان قدرتمند برای به دست گرفتن رهبری دموکراتیک این کشورها به راه انداخت اما در مصر حکومت اخوان بیش از یک سال دوام نداشت و محمد مرسی رییس‌جمهوری اخوانی این کشور سرنگون شد.