بیژن عبدالکریمی: پرسشی که خواهانم در این دقایق اندک درباره آن بیندیشیم، این است: «آیا شریعتی می­تواند «متفکر معاصر» ما باشد؟ آیا نباید گفت روزگار شریعتی سپری شده است و دیگر نمی­تواند «متفکر معاصر» ما باشد؟

دو سال قبل بود که سوسن شریعتی از کشف تازه‌اش (استانبول) می‌گفت و چنان با شور و شعف صحبت می‌کرد که سرانجام راهی سفر شدم بلکه آنچه درباره‌اش شنیده بودم، را از نزدیک ببینم. توصیفی که از استانبول داشت؛ از فضاهای عمومی شهر، از کافه‌ها، از خیابانِ پررفت‌وآمدِ “استقلال” (و نسخه‌ای که برایمان پیچید: در این خیابان متوقف نشوید و وارد یکی از کوچه‌هایی که در طول خیابان قرار دارد و یا در انتهای آن است، بشوید و بدون نگرانی از پیداکردن مسیری برای بازگشت، در کوچه‌ پس‌کوچه‌ها قدم بزنید)، از “تپه پیرلوتی”، از شب‌های میدان سلطان احمد و… به اندازه آنچه در سفر نظاره و تجربه کردیم، زیبا بود و جای اندیشیدن داشت.