در میان علما و فقهای قم، هستند روحانیونی که به صراحت، حکم به تعطیلی عقل می­دهند و از آن پروایی ندارند. پشت پا به فلسفه و عرفان و هر برساخته­ ی بشری می­زنند، روی خوشی به علم و دانشِ جدید نشان نمی­دهند و مؤمنان را از در افتادن به آن بر حذر می­دارند. آیت الله موسوی دهسرخی از این قبیل بود. با هیچ دستاورد جدیدی موافقت نداشت. در ذکر احوالات خود گفته بود که فردی از او در خواست کرده تا به خانه ­اش برود. دهسرخی پاسخ می­گوید: "نمی­ آیم، چون رادیو و تلوزیون داری نمی­ آیم... چون دخترهایت به مدرسه می­روند نمی­ آیم".

سیدهادی طباطبایی: از ویژگی‌های سکولاریسم، یکی هم این بود که نهادِ روحانیت باید رخت بربندد و بر کُنجی خانه گزیند و از تفسیر رسمی دین پای پس کشد. ایدهٔ سکولاریسم باید به‌گونه‌ای رقم می‌خورد که نهاد روحانیت در جامعه کمرنگ و کمرنگ‌تر گردد. نهضت مشروطه، نخستین جرقه‌های مدرنیته و به‌تبع آن، سکولاریسم را در ایران روشن کرد. سخنرانی‌های مذهبی و سخنرانان دینی هم از این جرقه‌ها بی‌نصیب نماندند.

سیدهادی طباطبایی: اگر "هنر" مهمترین راه اندیشه ورزی در دنیای مدرن نباشد، بی شک یکی از بهترین و محبوبترین راههاست. روشنفکران ایرانی، بعضاً به این مهم بی‌مهری کرده‌اند و آنرا کمتر در نظر آورده‌اند. فیلم "نوبت عاشقی" از معدود فیلمهایی بود که عبدالکریم سروش آنرا پسندیده بود و در عرصه‌ی عمومی هم بدان اذعان می‌کرد. نسل جدید متفکران ایرانی اما از این مهم غافل نبوده‌اند و بر "هنر" به دیده‌ی عنایت نگریسته‌اند. سروش دباغ از جمله اندیشه ورزانی است که بر این نکته التفات دارد و گاه به گاه از تأملات خود در خصوص هنر پرده بر می‌دارد.